προσκουλκάτωρ

-ορος, ὁ, Μ

πιθ. πρόσκοπος, ανιχνευτής.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. πιθ. αντί προσπεκουλάτωρ (< λατ. prospeculor «παρατηρώ, κατασκοπεύω)].